A girl named "Pogo"
Zoals de legende moet doen geloven maakte een Amerikaanse reiziger met de naam George Hansburg tijdens een reis door Birma kennis maakte met een arme boer. De boerendochter heette Pogo en het vrome meisje wilde elke dag naar de tempel om te gaan bidden. Maar dat kon ze niet omdat ze geen schoenen had om te dragen tijdens de lange wandeling door de modder en rotsen. Dus de arme boer maakte een springstok voor haar. En zo maakte Pogo de dagelijkse tempel tochten door de modder en over de rotsen op haar Pogostok. Toen de reiziger onder de indruk naar huis terugkeerde, maakte hij zelf een pogostick en zo is de pogostick naar Amerika gekomen.
Natuurlijk het is vergezocht, maar het is een mooi verhaal nietwaar? Waar het idee voor een pogostick echt vandaan kwam weten we niet maar Hansburg patenteerde zijn "Pogo Stick" in 1919. Het Gimble Brothers Warenhuis in de Verenigde Staten importeerde er een boot vol, maar helaas, de stokken rotten weg op het natte schip.
|
De mensen van Gimble vroegen Hansburg om iets degelijkers te produceren, en Hansburg deed precies dat vanuit zijn eigen fabriek genaamd SBI Enterprises. En die stokken, de zogenaamde "Master Pogos," waren de stuiterende wonderen die we vandaag de dag zo goed kennen.
Pogosticks waren ongelooflijk populair in de 20er jaren want ook al had je twee linker voeten en kon je niet dansen, je kon dan tenminste springen. Hansburg leerde zelfs de Ziegfeld Follies hoe te Pogo springen, en van toen af aan gaan pogosticks en showmanschap hand in hand. Huwelijken werden er op voltrokken en spring wedstrijden georganiseerd. Het wereldrecords voor de meeste opeenvolgende sprongen werd gevestigd en weer verbroken.
In begin van de 70er jaren verkocht Hansburg zijn bedrijf aan de New Yorkse zakenman Irwin Arginisky. Hoewel de verkoop nog nooit meer zo heeft gelopen als in die roerige jaren 20, de fabricage van Pogosticks is nooit helemaal gestopt. Vandaag de dag, beleven we een revival van de Pogostick, net als van veel ander old-school speelgoed.
|
